این عارضههای زشت و زیبا، که از ابتدای خلقت در اشکال و انواع مختلف با انسان همراه بودهاند، دنیای عجیب و ناشناختهای برای بسیاری از ما دارند. شاید ندانید که برخی از خال ها ممکن است خطرناک باشند و باید به عنوان یک بیماری به آنها نگاه کرد و درپی درمانشان بود.
گرچه علت بروز خال های خوش خیم همچنان نامشخص است، اما عللی همچون سابقه ژنتیک و فامیلی مثبت، تغییرات طبیعی هورمونی در سنین رشد (۵ سال اول زندگی و سن بلوغ)، حاملگی، مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (شیمی درمانی یا نور درمانی)، سوابق اختلالات هورمونی (کم کاری یا پرکاری تیروئید یا بیماری های داخلی متابولیک)، تماس با مواد سوزاننده و شیمیایی و تاثیر طولانی مدت نور خورشید می تواند در بروز تعداد و اندازه خال ها تاثیرگذار باشد، اما گاهی ممکن است در محل نیش حشرات، جوش ها و ضایعات پوستی که بعد از یک دوره طولانی بهبود یافته اند، شاهد بروز خال های رنگی یا غیررنگی باشیم
در ادامه با آپ ریمو همراه ما باشید
سوابق ژنتیکی و وراثتی
تغییرات هورمونی بخصوص در سنین رشد
اختلالات هورمونی در اثر بیماری در سنین بالاتر مانند پرکاری یا کمکار تیروئید
بارداری
مصرف برخی داروهای هورمونی
شیمیدرمانی
پرتو درمانی
سولاریوم و حمام آفتاب
هرچه پوست شما سفیدتر یا روشنتر باشد، به این معنی است که پوستتان مقدار ملانین کمتری تولید میکند. این امر، باعث کاهش توان محافظتی پوست و افزایش آسیب پذیری آن در برابر اشعه ماورا بنفش آفتاب میشود. به همین خاطر است که پژوهشگران معتقدند، افرادی که پوست روشنی دارند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به سرطان پوست و ایجاد خالهای سرطانی قرار میگیرند
نوع دوم ضایعه به نام خال های مرکب Compound Nevus معروف است و معمولا هم در درم و هم در اپی درم هستند و در کف دست پا دیده نمی شوند. این نوع محدوده نامنظم دارد و به شکل یک گنبدی بزرگ برجسته، مدور یا بیضی و متقارن بوده، رنگ آن از قهوهای روشن تا تیره متغیر است. در دوران بلوغ، اغلب خالهای مرکب درشت و پررنگتر بوده و موهای زبری از داخل آنها به خارج رشد مینماید. اینگونه ضایعات میتوانند در هر نقطهای از سطوح جلدی – مخاطی ، ملتحمه و حنجره دیده شوند. شایعترین محل آنها در تنه بدن میباشد.
برجستگی آبی رنگ با سطح صاف و اندکی برجسته با قطر کمتر از یک سانتیمتر است که شایعترین محل آن در اندام ها یا کفل و صورت است. یک نوع آن احتمال بدخیمی دارد. در صورتیکه از نظر زیبایی مسئله ساز باشد می توان آن را به وسیله جراحی خارج کرد.
این خالها باید به صورت عمقی و تا لایه چربی زیر جلدی برداشته شوند تا عود نکنند. خال دیسپلاستیک این خال های غیر عادی و بدشکل در ۲ تا ۵ درصد جوانان و بالغین دیده می شوند
خال گوشتی یا مول شایعترین فرم خال در انسان بوده و در بیش از ۸۰ درصد از افراد بالای ۱۲ سال حداقل یک یک چند خال گوشتی وجود دارد. این حالت دارای تظاهرات بالینی متعددی بوده و بسته به محل قرار گرفتن آن در لایه های پوست طبقه بندی می گردد.
خالهای جانکشنال junctional nevus معمولا” پس از ۲ سالگی شروع شده و به تدریج بزرگتر شده و زیادتر می گردند و در حوالی بلوغ از بین می روند. این نوع ضایعه حاشیه صاف و مدور دارند. این ضایعه در محل اتصال درم و اپی درم ایجاد می گردد. اندازه این نوع خال بین یک میلی متر تا یک سانتیمتر است و رنگ آن نوع از قهوه ای روشن تا سیاه متغیر است و شایعترین محل آن نیز کف دست و پا و نواحی تناسلی میباشد.
خالهای اکتسابی خالهایی هستند که بعد از تولد ایجاد میشوند. اغلب این خالها قهوهای هستند و در هنگام قرارگیری در مقابل نور خورشید ظاهر میشوند. این نوع خالها با افزایش سن بدون تغییر باقی میمانند. با افزایش سن امکان تیره شدن خالهای اکتسابی وجود دارد، اما ضرورتاً به ملانوم تبدیل نمیشوند.
خال به علت تکثیر سلولهای ملانین ایجاد میشود. در واقع سلولهای ملانوییت که سلولهای سازنده رنگدانه پوست هستند در صورتی که به شکل گروهی در نقطهای متمرکز شوند یک خال را پدید میآورند. بسیاری از خالها وراثتی هستند و به صورت ژنتیکی در بعضی افراد به وجود میآیند. بعضی خالها به صورت مادرزادی وجود دارند و برخی نیز در سنین نوجوانی و حتی بالاتر ایجاد میشوند.
اگر شما دارای خالی هستید که بیش از یک سانتیمتر قطر دارد ، رشد سریع پیدا کرده است ، رنگ آن تغییر کرده است ، خارش دار یا ملتهب شده است و یا دچار خونریزی شده است سریعا به پزشک مراجعه نمایید .
اگر پزشک مشکوک به سرطانی بودن خال شود ممکن است توصیه نماید که خال را بیرون آورده و جهت آزمایش به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده شود .
خال های غیر سرطانی را هم می توانید بردارید که این کار هم به دلیل زیبایی و هم به علت برخورد و تماس خال با لباس و زخمی شدن آن انجام می گردد .
یکی از قدیمیترین روشهای برداشتن خال جراحی آن است. این روش به خصوص برای افرادی که دارای خال گوشتی یا دیسپلاستیک هستند مورد استفاده قرار میگیرد زیرا طی جراحی، متخصص، پوست نواحی زیر و اطراف خال را نیز بر میدارد تا احتمال بازگشت آن را به حداقل برساند. در صورت استفاده از این روش به بخیه نیاز خواهید داشت و احتمال دارد جای زخم جراحی نیز بر روی پوست شما باقی بماند. البته، خوشبختانه روشهای مختلفی مانند استفاده از لیزر میتوانند به بهبود محل زخم کمک شایان توجهی کنند